عوامل زیبایی شناسی در فضایی که برای کودک طراحی می شود ،باید طوری باشد که او را به آموزش ترغیب کند . از این رو باید محیطی شاد و سرشار ا ز انرژی را با توجه به گروه سنی و توسط رنگ ها و احجام قابل لمس پدید آورد. از عوامل لذت بخش ساختن محیط برای کودک ،تامین وضوح و خوانایی آن محیط است (کرونر،۱۳۸۵). کوین لینچ می گوید: تصویری شایسته از محیط به شخص نوعی احساس امنیت می دهد. وی همچنین غرض از داشتن تصویر روشن از محیط را چنین عنوان می کند که فرد بتواند به آسانی اجزای محیط را بشناسد و آن ها را در ذهن خود ، در قالبی به هم پیوسته ارتباط دهد . در واقع سامان یافتگی و امنیت روانی حاصل از این دو فرایند است که احساس دلپذیری را در محیط ایجاد می کند .

نقاشی های کودکان نشان می دهد که آن ها در تصوراتشان ،فضا را چگونه می بینند. کودکان به طور دقیق و کامل (به عنوان کاربر) فضا را قبول کرده و آن را با جزئیات در ترسیمات خود بیان می کنند .این مهم نشان دهنده برداشت دقیق کودکان از محیط اطرافشان و تاثیر گذاری عمیق محیط بر ذهن آنان است . از این رو توجه به سازمان دهی فضایی در طراحی فضای کودکان حائز اهمیت است. در طراحی فضا برای کودکان نیاز به فضاهای باز و بسته در حالات متفاوت قابل دریافت است.

بازی یکی از مهمترین عوامل شکوفایی و بالندگی جسم و روان کودکان است. بزرگترین بخش بازی های انفرادی و گروهی کودکان باید در فضاهای باز انجام شوند ،زیرا این فضاها اولین مکان برخورد مستقل کودک با جهان خارج از خانه است.

محیط خارجی به طور طبیعی تحریکات حسی زا ایجاد می کند. از آنجا که کودکان محیط پیرامون خود را با جزئیات درک می کنند، رنگ ها، بافت ها، شکل ها و در نهایت طرح زمین بازی ،کودک را برای ایجاد ارتباط با محیط و فراگیری بیشتر ترغیب می کند .تنوع و غنی بودن محیط تمرینی در جهت کاربرد حواس گوناگون مانند بینایی، شنوایی و لامسه است .و از این طریق در رنگ ،صدا و بافت تنوع لازم ایجاد می شود.